Wolontariusze w procesie szkolenia psów przewodników

Rodziną zastępczą dla psa może zostać każdy kto:

  • lubi zwierzęta,
  • ma odpowiednie warunki mieszkaniowe,
  • będzie w stanie poświęcić psu wystarczającą ilość czasu.

Na czym polega rola rodziny zastępczej

W rodzinie zastępczej pies, kandydat na przewodnika niewidomego, przebywa między 6 a 12 miesiącem życia. zapoznaje się z odgłosami, zapachami i szeroko pojętym sposobem życia w domu, wśród ludzi. Pies oswaja się na przykład z dźwiękiem odkurzacza, lodówki i innych urządzeń gospodarstwa domowego. Rodzina zastępcza ma również za zadanie przyzwyczajać psa do warunków miejskich: chodzić z nim do sklepów, i do innych obiektów użyteczności publicznej, jeździć środkami komunikacji miejskiej, tak, by w przyszłości pies nie wykazywał zagubienia czy przestrachu w tego rodzaju sytuacjach.

Na przykład student powinien zabierać psa na swoje zajęcia na uczelni, co pozwoli psu przyzwyczaić się tak do dużych grup osób, jak i do faktu, że podczas pracy właściciela powinien leżeć spokojnie. Oczywiście rodzina zastępcza w procesie wychowywania psa nie będzie pozostawiona sama sobie: otrzyma wszelką niezbędną pomoc tresera w kwestii kształtowania i wzmacniania u psa zachowań potrzebnych w jego przyszłej pracy oraz eliminacji tych, które dla przewodnika są niepożądane.

Spotkania z treserem będą odbywać się raz w tygodniu w jednym z warszawskich parków.

Także i treser pracuje w tym czasie z psem w warunkach miejskich, ale to rodzina zastępcza i czas, jaki psu poświęca, zabierając go na miejskie spacery, sprawia, że pies akceptuje środowisko miejskie i „przyjmuje je za swoje”. Gdy już nabędzie umiejętności prowadzenia, typowe dla psa przewodnika, czas spędzony w rodzinie zastępczej zaowocuje jego pewnością siebie i radością z pracy w środowisku miejskim.

Dlaczego warto zostać rodziną zastępczą?

Bycie opiekunem psa, który w przyszłości ma pełnić rolę przewodnika, to zadanie odpowiedzialne i ważne. Jak powiedziano wyżej, wymaga ono sporo wysiłku i czasu. Nie znaczy to jednak, że rodzina, która się go podejmuje, nie wynosi z tej opieki żadnych korzyści.

  • przyczynia się do tego, że kiedyś osoba niewidoma zyska szansę na aktywniejsze życie i bardziej komfortowy sposób przemieszczania się.
  • przez kilka miesięcy ma u siebie miłego i sympatycznego czworonoga, a więc niepowtarzalną okazję zaprzyjaźnienia się z nim.
  • opiekun psa zyskuje szansę, by sprawdzić się czy potrafi wziąć odpowiedzialność za żywą istotę i czy w przyszłości sam będzie mógł mieć psa.
  • osoby, które, z takich czy innych powodów, nie mogą wziąć do siebie psa na stałe. Zatem jako rodzina zastępcza mogą cieszyć się jego towarzystwem i przyjaźnią choć przez kilka miesięcy.

Odpowiedz

Komentarz: