Pies, ponieważ dobrze widzi, może być doskonałą pomocą w rehabilitacji osoby niewidomej, jednak stworzenie zgranego duetu człowiek-pies wymaga od właściciela sporego wysiłku i ciągłego rozwijania nabytych przez psa umiejętności, jak też odpowiedzialności i dbałości o jego zdrowie i dobre samopoczucie. Pies nie jest „kudłatym urządzeniem”, które można odłożyć na półkę, gdy już go nie potrzebujemy. Jednak za troskę i czas, jaki poświęca mu właściciel, czworonożny przyjaciel odpłaca ogromnym przywiązaniem i nieocenioną pomocą. Osoby posiadające psy przewodniki zgodnie twierdzą, że zmieniły one ich życie na lepsze i bardziej aktywne.
W czym może pomóc pies przewodnik?
Pies przewodnik potrafi:
- prowadzić prosto po chodniku,
- omijać przeszkody, zarówno te na ziemi, jak i znajdujące się wyżej czyli takie, których biała laska nie wychwyci,
- odszukiwać i wskazywać: przejścia dla pieszych, przystanki, schody, drzwi do budynków, oraz do autobusów, tramwajów i pociągów,
- odszukiwać i wskazywać miejsca siedzące w pomieszczeniach i środkach transportu,
- okazać tzw. wyuczone nieposłuszeństwo, tzn. odmówić wykonania komendy podanej przez właściciela, gdy ten np. nie usłyszy nadjeżdżającego samochodu.
Dodatkowo każdy niewidomy, pracując ze swoim psem, może go nauczyć wskazywania rzeczy zgodnych z jego potrzebami, np. bankomatów, automatów z napojami w miejscach użyteczności publicznej, itp.
Choć pies przewodnik posiada wiele naprawdę cennych umiejętności, nie możemy po prostu wydać mu komendy np. „Prowadź na stację”, to my musimy go kierować, wydawać mu odpowiednie komendy. Dlatego żeby dobrze poruszać się z psem przewodnikiem, osoba niewidoma musi prawidłowo orientować się w przestrzeni, którą przemierza i umieć wykorzystywać techniki przydatne przy poruszaniu się z białą laską, słowem, być osobą zrehabilitowaną. Osoba, która nigdy nie chodziła sama, najprawdopodobniej nie będzie w stanie prawidłowo skorzystać z pomocy psa przewodnika. Jednak przemieszczanie się z psem jest dużo swobodniejsze niż z laską, ponieważ można wydać psu komendę „środek chodnik” i tym samym znaleźć się po środku chodnika i dalej iść prosto bez konieczności ciągłego sprawdzania czy nie zgubiło się tego prostego kierunku. Bardzo przydatne są też komendy takie jak „obejdź samochód”, pies bowiem widzi dużo dalej niż na długość laski, znacznie łatwiej więc jest mu z najbardziej dogodnej strony obejść stojącą przeszkodę. Do prawidłowej współpracy osoby niewidomej z psem przewodnikiem niezbędne jest zaufanie, gdyż wielokrotnie, wydając psu komendę, to jemu pozostawiamy inicjatywę jak tę komendę ma wykonać.
Pies przewodnik w ciągu kilku czy kilkunastu lat pracy staje się nie tylko nieocenioną pomocą niewidomego, ale także jego prawdziwym przyjacielem, co czyni moment przejścia psa na emeryturę sprawą bardzo trudną i stresującą dla obu stron. W naszej Fundacji będziemy się starali pomóc duetowi człowiek-pies w przeżyciu tego trudnego etapu wzajemnej współpracy. Będziemy pomagać zarówno niewidomemu w uzyskaniu nowego psa, z którym będzie mógł pracować, jak i byłemu psu przewodnikowi w znalezieniu spokojnego, bezpiecznego i przyjaznego domu, o ile jego dotychczasowy właściciel nie będzie miał możliwości dalszej opieki.